Boğaziçi Üniversitesinin meşhur sosyete kantini Amerikan kahveci zinciri Starbucks firmasına kiralandığında okulda ciddi protesto eylemleri ve karşı-işgal hareketi ile karşılanmıştı. Bu proje bu alanın gerçek sahibi olan öğrencilere geri kazandırılması, salt öğrencilere ait, bir şey tüketmeden de istedikleri gibi oturabilecekleri, çalışabilecekleri, kendilerini iyi hissedecekleri, rahat, konforlu, kapalı bir alan ihtiyacının karşılanması için öğrenci klüpleriyle ve yapımından, sürdürülmesine süreçle ilgili tüm taraflarla (öğretim üyeleri, çevre alanların işletmecileri, yönetim birimleri, temizlikçileri güvenlikçiler)  koordineli bir şekilde yürütüldü. Proje aynı zamanda kampüste yapılan dış mekanlardaki kamusal alan iyileştirmelerinin iç mekandaki karşılığı olarak da ele alındı.

Proje yürütülürken ana fikir şu şekilde gelişti:  “Bir kamusal alanın kullanım hakkı, o alanın müşterilerine değil kullanıcılarına aittir. Bu hak, yalnızca o alanı kullanan insanlarla da sınırlı değildir. Mekanın kamusallık oranı çerçevesinde, dileyen herkesin o mekanı kullanma hakkı vardır ve bu sürece dahil olan herkes, yani o mekanı kullanmaya başlayan herkes o mekan üzerinde belirleyici olabilir”. Sonrasında öğrenciler kendi kullanım tanımlarıyla burayı konforlu, sessiz bir çalışma ortamına dönüştürdüler, ilerde de mekan kullanıcıları tarafından farklılaştırılabilir.