Mordoğan’da zeytinler arasındaki “ev” in peyzajını yeniden düşünmek… “Ev”in yaşayanları ve mimarı ile karşılaşmayla başladı. Mimarın tarifiyle “doğa” ve “ev” bahçe ile birbirine dikilmeliydi. Bahçe oralı olmalı diye düşündük biz de.

Akışı ve bitki paletini oluştururken mimar ile de uzun uzun tartıştık. Beklentiler neydi? Yaşam neyi gerektiriyordu? Mesela zeytinler nasıl toplanacaktı?  İnsan elinin değmişliği ile doğadan ödünç alınanlar nasıl birleştirilecekti? Mütevazı ve sade olmalıydı, belki de sakin. Kokusu duyulabilen… Rüzgâr estiğinde, evin içinden geçip gidebilen, terasta otururken hissedilen…
Bahçenin oluşumu “ev”in kurgusu ve hayat ile biçimlendi. Mutfağın yakınına kekikler, biberiyeler, adaçayları dikildi. Terasların ilişkileri, bakıları ve açıklıklardan görünen çerçeveler gözden geçirildi. Ve uzakta dağın eteklerindeki servilerin devamı taşındı kimi zaman bahçeye,  zeytinlerin arasından görünen…
Tasarımda kullanılan bitkiler coğrafyanın doğal elemanları olan lavantalar, serviler, adaçayları gibi bitkilerden seçildi. 
Hareketleri ise gri toprak üzerine serili serbest taş kırığının tekstürü oluşturdu. Gri, sarı ve morlar hâkim olacaktı… Zaman zaman…